De print in de etalage bij Valentino (Rome) doet denken aan kunstenaar Grayson Perry. Is dit echt de etalage van V? Die kenmerkende V van vrouwelijk lijkt deze herfst meer op een Franse ‘double v’ want Valentino GOES WILD. Op afstand oogt de print vrolijk en kleurrijk. Close up zie je rebelse handen en opgestoken vingers op spraakmakende plekken. Net als de wandkleden van Grayson Perry die bij nader inzien minder onschuldig zijn. Maar heeft de ontwerper van de jurk -met handen op twee borsten- een vooruitziende blik gehad? Deze Valentino collectie kwam uit vlak voordat ‘me too’ losbarstte. Zou de impact van de print zo bedoeld zijn? Let’s talk about it.
Over ‘Let’s talk about it’ gesproken.
Grayson Perry is een excentrieke Britse kunstenaar die soms als zijn alter ego ‘Claire’ voor de dag komt. Zijn vrouwelijke verschijning wordt vaker als ongewenst dan gewenst beschouwd. Please don’t talk about that. TABOE. Grayson schreeuwt met zijn wandkleden om aandacht voor gevoelige, ethische en maatschappelijke kwesties. Een humoristisch ogende mind-map slaat om in een heftig, politiek protest als je het doek van dichtbij bestudeert. Hij gaat de confrontatie aan, hij opent je de ogen.
Alan Measles.
Naast rebellie is er poezeligheid tot de macht drie. Want een tweede reden om van Grayson Perry te houden is het ontroerende verhaal over zijn knuffel Alan Measles. Deze teddybeer koestert hij sinds zijn jeugd. Speciaal voor Alan bouwt Grayson een tempeltje achterop een roze, customized motorfiets. Na het zien van de pausmobiel is hij ervan overtuigd dat zijn Alan Measles een pelgrimstocht door Europa verdient. Grayson ontwerpt voor deze missie ook zijn eigen OUTFIT geheel in stijl, en net zo perfectionistisch als een couturier. Samen reizen ze door Europa, met veel bekijks. De diva brengt een ode aan Alan.
Grayson in het British Museum.
Je kunt hem ontspoord noemen, veel authentieker wordt het niet. Dat Grayson bij een tentoonstelling een STAND-IN beer in bruikleen geeft in plaats van Alan zelf is voor hem vanzelfsprekend. Hij is zó kinderlijk puur, om bijna verliefd op te worden.
In dit filmfragment -een interview met Grayson Perry en de directeur van het British Museum- biecht Grayson op dat de tentoongestelde knuffel niet Alan is. Alan is gewoon thuis. De directeur is verbaasd, te meer omdat Grayson zelf vrij toegang had tot de schatten in de kelders van het museum. Maar hij vertrouwt niemand, maar dan ook niemand zijn Alan Measles toe. Zelfs niet het zwaar beveiligde British Museum in Londen. Onbespreekbaar.
Valentino deed het boekje open.
Op dit moment is er geen tentoonstelling met werken van deze kunstenaar. Valentino deed het boekje ‘reminds me of’ open. En Grayson deed een tweede boekje open, want dankzij Alan blijkt dat wij een positieve ‘ik ook’ hebben. Net als Grayson koester ik een KNUFFEL uit mijn jeugd met een bijzonder verhaal. Mijn oma heeft ‘Puntneus’ gemaakt van restjes stof en woont sinds haar dood bij mij, en omdat Puntneus in 1973 geboren is, woont hij in de servieskast onder een glazen stolp met uitzicht op de keuken.
Micky